Nie była jedynym podstawowym pojazdem niemieckich sił pancernych późnego okresu wojny. Rolę tę dzieliła z PzKpfw IV, który dzięki mocnej armacie mógł z powodzeniem konkurować z czołgami wroga takimi jak T-34/85.
Wóz wprowadzono do służby w 1943 roku jako odpowiedź na radziecki czołg średni T-34. Pantera miała jednak lepsze działo i znacznie grubszy pancerz. Podczas chrztu bojowego w bitwie pod Kurskiem Pantery wersji D zawiodły z powodu licznych problemów technicznych. W bitwie utracono około 150 czołgów tego typu z użytych 204, zdecydowaną większość z powodu awarii napędu i silnika. Walki dowiodły jednak wysokiej jakości opancerzenia – tylko kilka pojazdów zostało zniszczonych trafieniami artylerii, a ani jedno bezpośrednie trafienie w płytę czołową kadłuba nie okazało się groźne. Po wyeliminowaniu wad fabrycznych Pantery szybko stały się groźnym przeciwnikiem dla radzieckich sił pancernych.
W walce bezpośredniej Pantery były zdecydowanie bardziej zaawansowane technicznie zarówno od T-34 (wersje z działem kalibru 76 mm), jak i od M4 Sherman, podstawowego czołgu wojsk amerykańskich. Grubszy pancerz i silniejsze działo dawały Panterze przewagę w pojedynkach z czołgami średnimi przeciwnika. Poważną wadą był jednak duży koszt jednostkowy i czasochłonność produkcji. Do końca wojny wyprodukowano prawie 6000 Panter, podczas gdy T-34 i Shermanów wyprodukowano łącznie około 100 000. Dopiero wprowadzenie przez Rosjan czołgu ciężkiego IS-2 oraz ciężkich dział pancernych dało radzieckim czołgistom większe szanse w starciu z Panterami.
Dane:
Załoga: 4 osób
Waga: 45.5t
Zasięg: 177km
Pancerz: 30-110mm
Uzbrojenie: działo 75mm, 3x km MG34 kal. 7,62mm
Prędkość: 46km/h
Linki: https://pl.wikipedia.org/wiki/Panzerkampfwagen_V_Panther
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz